درگیر تصمیمات بزرگ زندگی هستید؟ ریاضیات می گوید از قانون 37 درصد بهره ببرید!
به گزارش وبلاگ بارسلونا، زندگی پر از لحظاتی است که باید از میان گزینه های متعدد یکی را انتخاب کنید؛ از خرید خانه یا ماشین گرفته تا انتخاب شریک زندگی یا کارمند. این تصمیمات می توانند چنان سخت باشند که گاهی دچار سردرگمی شوید. اما ریاضیات یک راه چاره ساده و مجذوب کننده برای بهبود شانس شما در انتخاب برترین گزینه ارائه نموده است: قانون 37 درصد. این قانون که از یک مسئله کلاسیک ریاضی به نام مسئله منشی (Secretary Problem) الهام گرفته شده است، به شما یاری می نماید در مواجهه با گزینه های زیاد، برترین تصمیم ممکن را بگیرید.
مسئله منشی چیست؟
مسئله منشی یکی از مسائل معروف در ریاضیات و آمار است که اولین بار در دهه 1960 مطرح شد. در این مسئله، فرض بر این است که شما قصد دارید یک منشی استخدام کنید. تعداد مشخصی از متقاضیان برای این شغل وجود دارند که به ترتیب و تصادفی به شما معرفی می شوند. شما می توانید هر متقاضی را ارزیابی نموده و رتبه بندی کنید، اما پس از رد کردن یک نفر، دیگر نمی توانید به او بازگردید. هدف این است که برترین منشی را انتخاب کنید.
این مسئله نشان می دهد که چگونه می توان شانس انتخاب برترین گزینه را به حداکثر رساند. این مسئله نه تنها در ریاضیات، بلکه در زندگی روزمره نیز کاربرد دارد، مانند انتخاب شریک زندگی، خرید خانه، یا حتی تصمیم گیری در خصوص پروژه های کاری.
قانون 37 درصد چیست؟
قانون 37 درصد یا همان قانون بهینه سازی توقف (Optimal Stopping Rule) یک ابزار ریاضی برای یاری به تصمیم گیری در شرایطی است که تعداد زیادی گزینه دارید و باید یکی از آن ها را انتخاب کنید. این قانون بر اساس تحلیل های آماری طراحی شده و هدف آن به حداکثر رساندن احتمال انتخاب برترین گزینه ممکن است. بیایید با جزئیات بیشتر آنالیز کنیم که این قانون چگونه کار می نماید و چرا مؤثر است.
اصل قانون 37 درصد
فرض کنید n گزینه برای انتخاب دارید و باید آن ها را یکی پس از دیگری آنالیز کنید. نکته مهم این است که:
- بعد از رد کردن یک گزینه، نمی توانید به آن بازگردید.
- باید یک گزینه را در نهایت انتخاب کنید.
- می خواهید برترین گزینه ممکن را پیدا کنید.
قانون 37 درصد می گوید:
- ابتدا 37 درصد از گزینه ها را صرفاً ارزیابی کنید و هیچ تصمیمی نگیرید.
- سپس، اولین گزینه ای که بهتر از همه گزینه های قبلی بود، انتخاب کنید.
این روش احتمال انتخاب برترین گزینه را به حدود 37 درصد افزایش می دهد، که در مقایسه با روش های تصادفی یا بدون برنامه، شانس بسیار بهتری ارائه می دهد.
چرا عدد 37 درصد؟
این عدد از تحلیل های ریاضی دقیق به دست آمده است. وقتی تعداد گزینه ها (n) بسیار زیاد گردد، برترین نقطه توقف برای ارزیابی، تقریباً برابر با یک بر روی e است، که e عدد نپر (عدد طبیعی معروف ریاضیاتی) و حدوداً برابر با 2.718 است. اندازه یک بر روی e تقریباً 0.37 یا همان 37 درصد است.
این نتیجه از یک مدل احتمالاتی به دست آمده که نشان می دهد اگر شما گزینه های اولیه را برای یادگیری الگوهای کیفیت رد کنید، احتمال اینکه بتوانید برترین گزینه را در ادامه شناسایی کنید، حداکثر خواهد بود.
شرح واضح تر
فرض کنید می خواهید از میان 100 متقاضی شغلی یک نفر را انتخاب کنید:
- شما 37 نفر اول را آنالیز می کنید اما هیچ کدام را انتخاب نمی کنید.
- هدف شما در این مرحله یادگیری است: متوجه می شوید که یک متقاضی خوب چه ویژگی هایی دارد.
- از نفر 38 به بعد، اولین متقاضی ای که از همه افراد قبلی بهتر باشد را انتخاب می کنید.
این روش باعث می گردد که شما شانس بیشتری برای انتخاب برترین فرد داشته باشید، حتی اگر بعضی از گزینه های خوب اولیه را رد نموده باشید.
مزایای قانون 37 درصد
- سادگی: این قانون یک راه چاره روشن و قابل اجرا ارائه می دهد.
- شانس بالاتر پیروزیت: احتمال یافتن برترین گزینه در مقایسه با انتخاب تصادفی به اندازه قابل توجهی افزایش می یابد.
- قابل تنظیم بودن: اگر در پی برترین گزینه نیستید، بلکه گزینه ای خوب کافی است، می توانید این قانون را متناسب با احتیاج خود تغییر دهید (برای مثال، 20 درصد اول را آنالیز کنید).
چالش ها و محدودیت ها
- از دست دادن برترین گزینه در ابتدای فهرست: اگر برترین گزینه در میان 37 درصد اول باشد، با این روش آن را از دست می دهید!
- فرضیات ساده شده: قانون 37 درصد فرض می نماید که شما می توانید کیفیت گزینه ها را به درستی ارزیابی کنید. در دنیای واقعی، این ارزیابی ممکن است به علت اطلاعات ناقص یا عوامل ذهنی، دقیق نباشد.
- زمان و هزینه: اگر گزینه ها زیاد باشند یا ارزیابی آن ها زمان بر باشد، ممکن است اجرای این قانون سخت گردد.
بهبود قانون در زندگی واقعی
اگر احساس می کنید این قانون در شرایط خاص شما بهینه نیست، می توانید آن را با توجه به احتیاجهایتان تغییر دهید:
- کاهش درصد ارزیابی: اگر در پی گزینه ای خوب به جای برترین هستید، می توانید اندازه وقت ارزیابی را کاهش دهید.
- ارزیابی چندمعیاری: در دنیای واقعی، معیارهای مختلفی وجود دارند (مثل قیمت، کیفیت، و غیره). شما می توانید از این قانون به صورت ترکیبی برای هر معیار بهره ببرید.
- افزایش انعطاف پذیری: به جای رد کامل گزینه های اولیه، می توانید بعضی از آن ها را به عنوان گزینه رزرو در نظر بگیرید.
نمونه های عملی
- استخدام: ارزیابی اولیه از متقاضیان برای درک معیارهای مناسب.
- خرید خانه یا ماشین: مقایسه 37 درصد اول برای یافتن الگوهای قیمت و کیفیت.
- انتخاب شریک زندگی: ارزیابی افرادی که ابتدا دیدار می کنید و سپس انتخاب بر اساس تجربه. (البته در این مثال باید گزینه های زیادی داشته باشید و وقت برای دیت داشته باشید و با سنگدلی از 37 درصد گزینه ها با وجود اینکه می دانید ریاضی وار با آنها برخورد می کنید هم نشینی کنید و اگر کسی از آنها قلبتان را به لرزه درآورد، اعتنایی نکنید! پس افراد خاصی صرفا از این روش می توانند استفاده نمایند!)
آیا این قانون همواره پیروز است؟
اگرچه قانون 37 درصد یک راه چاره ریاضی بی نقص است، اما در دنیای واقعی محدودیت هایی دارد. به عنوان مثال، ممکن است برترین گزینه شما در همان 37 درصد اولیه ظاهر گردد و مجبور شوید او را رد کنید. در این صورت، این روش شما را به برترین نتیجه نمی رساند. اما همین طور که پژوهش ها نشان داده اند، این روش نسبت به انتخاب تصادفی یا روش های دیگر شانس بسیار بیشتری برای پیروزیت دارد.
راه هایی برای تعدیل قانون در زندگی واقعی
اگر در پی برترین گزینه ممکن نیستید و تنها می خواهید یک گزینه خوب پیدا کنید، می توانید استانداردهای خود را پایین بیاورید. برای مثال، اگر هدفتان انتخاب یکی از 5 درصد برتر باشد، می توانید فقط 22 درصد اولیه را رد کنید و از میان گزینه های بعدی انتخاب کنید. این کار شانس پیروزیت شما را به 57 درصد می رساند.
بعلاوه، اگر هدفتان یافتن یکی از 15 درصد برتر باشد، کافی است 19 درصد ابتدایی را رد نموده و سپس اولین گزینه ای که بهتر از موارد قبلی است را انتخاب کنید. در این صورت، شانس پیروزیت شما به حدود 80 درصد می رسد.
کاربرد قانون 37 درصد در زندگی روزمره
این قانون را می توان در موقعیت های مختلف به کار برد. از انتخاب شریک زندگی گرفته تا خرید خانه یا ماشین، حتی در فرآیند استخدام. برای مثال، اگر سه ماه فرصت دارید تا خانه جدیدی پیدا کنید، می توانید یک ماه اول را صرف ارزیابی کنید و سپس اولین خانه ای را که از گزینه های قبلی بهتر است، انتخاب کنید.
یا اگر در حال استخدام کارمند هستید، می توانید 37 درصد از متقاضیان اولیه را آنالیز کنید و سپس اولین فردی را که از بقیه بهتر است، انتخاب کنید.
چرا این قانون مؤثر است؟
این قانون بر پایه اصول آماری و ریاضی بنا شده و نشان دهنده قدرت تحلیل داده ها در تصمیم گیری است. حتی اگر به نظر برسد که شانس پیروزیت 37 درصد کم است، این روش در مقایسه با انتخاب تصادفی بسیار بهتر عمل می نماید.
قانون 37 درصد، مثالی از توانایی ریاضیات در بهبود زندگی روزمره است. این قانون با ترکیب تحلیل منطقی و اصول آماری، به شما یاری می نماید در انتخاب های سخت و پیچیده برترین تصمیم را بگیرید. اگرچه این قانون تضمین نمی نماید که همواره به برترین گزینه برسید، اما شانس پیروزیت شما را به اندازه قابل توجهی افزایش می دهد.
منبع: یک پزشک