توکیو اسرار آمیز: شهر معابد کهن، آسمان خراش ها و نئون - وبلاگ بارسلونا

به گزارش وبلاگ بارسلونا، شهری که می تواند همزمان ژاپن کهن و آخرین تکنولوژی روز را با هم ترکیب کند، الهام بخش رمان نویس مشهور، نیکولاس ابرگون (Nicolas Obregon)، بوده، نویسنده ای که مجذوب برج ها، غذاهای خیابانی و گوشه های خلوت توکیو است.

توکیو جاذبه ای قوی و بی نهایت دارد. آن چه در نگاه اول به چشم می خورد گوناگونی و گستردگی شهر است. علائم نئونی، معبدهای باستانی و برج های آسمان خراش همگی در یک شهر گردهم آمده اند. در ناحیه مترو بیش از 35 میلیون جمعیت حضور دارد: به این می ماند که دو-سوم جمعیت بریتانیا را در یک شهر قرار دهی و انتظار داشته باشی که قطارها به موقع حرکت نمایند و ترافیک روان باشد.

من در مادرید و لندن بزرگ شده ام و اکنون در لس آنجلس زندگی می کنم، اما توکیو وطن معنوی من است. من با کارتون ها، کمیک ها و بازی های کامپیوتری ژاپن رشد نموده ام و از همان ابتدا میل غریبی من را به سمت این شهر می کشاند.

آن دوران اوایل نویسندگی من بود و جای تعجب ندارد که رمان Blue Light Yokohama را در توکیو نوشتم.

اهالی توکیو علاقه دارند به دیگران یادآوری نمایند که تعداد ستاره های میشلین (اندازه سنجش کیفیت رستوران) در توکیو از پاریس و لندن بیشتر است. غذاهای خوشمزه این جا لزوما گران قیمت نیستند.

در سفر اخیرم، من و دوستم از پارک میمون های برفی جیگوکودانی دیدن کردیم و در حالی در انتظار اتوبوس بودیم تا به توکیو بازگردیم، ناگهان خود را در حال غذا خوردن در خانه مردی یافتیم. با گوگل یا استریت ویو چنین چیزهایی را نمی توان پیدا کرد.

وقتی در 2010 برای اولین بار به توکیو آمدم کارمندی در گرمابه به من گفت: توکیو یک میلیون شهر است. ظاهرا هم همین طور است. هارایوکو حرکاتی موزون و دسته جمعی است که نوجوانانی مطابق با مد روز با یکدیگر اجرا می نمایند، اما می توان با 10 دقیقه پیاده روی به معبد میجی ژینگو رسید.

در این معبد زوجی جوان به صورت سنتی ازدواج می نمایند: عروس کیمونوی سفیدی به تن نموده و روحانی معبد کفش های پاشنه دار به پا نموده است.

پارک Todoroki Ravine یکی دیگر از دیدنی های زیبای توکیو است و نباید از دیدن آن غافل شد. این پارک در حقیقت دره ای باریک است که در کنارش رودی جریان دارد و دارای حکاکی های سنگی، پل های قدیمی و بیشه های بامبو است.

در حین گشت زدن بوی خزه به مشام می رسد و آوای ناقوس معابد به گوش می خورد.

ترجیح می دهم به جای رفتن به کوه فوجی، به کوه تاکائو سفر کنم. راستای دیدنی و با هزینه ورودی کمتر به بالای کوه در دسترس است. علاوه بر آن اگر قبل از تعطیلی سوشی بار وارد رستوران شوید، آن ها معمولا بشقاب شما را پر خواهند کرد، زیرا قوانین مربوط به ماهی، تنها تا زمانی محدود اجازه می دهند ماهی سرو گردد.

پل رنگین کمان با نور خورشید کار می نماید و وقتی روشن می گردد بسیار باشکوه است. این محل منظره مورد علاقه من در توکیو است. کسانی که از ارتفاع نمی ترسند می توانند با پای پیاده از روی آن عبور نمایند و دورنمای پرتلالو توکیو را دیدن نمایند. آب زیرین پل به وسیله بازتاب نئون قایق های مخصوص مهمانی که در گذر هستند رنگارنگ می گردد.

گردشگران نباید از وسعت توکیو، یا از این که اگر زبان ژاپنی بلد نباشند دچار سردرگمی می شوند وحشت نمایند. بسیاری از علائم به زبان انگلیسی است و مردم برای یاری به شما تمایل زیادی دارند. از کارت سویکا یا پازمو بهره ببرید: این کارت با کارت سفر اویستر لندن شباهت زیادی دارند، اما در ژاپن می توان از این کارت ها برای خرید هم بهره گرفت.

سایت رسمی Go Tokyo راهنماهای ضروری و برنامه های مخصوص جابه جایی در شهر در دسترس است که شامل برنامه سفر با مترو است. وبسایت Tokyo Free Guide تورهای پیاده روی رایگان را تنظیم می نماید.

از Metropolian Government Building Observatory که رایگان است دیدن کنید. این ساختمان به حدی بلند است که در راستا آسانسور به قسمت بالایی ساختمان گوش شما بر اثر تغییر فشار خواهد گرفت. آن جا دورنماهایی از کوه فوجی دیده می گردد و علاوه بر آن مغازه سوغاتی فروشی جذابی وجود دارد. این محل هم در روز و هم در شب بسیار دیدنیی است.

یاکیتوری مرکز غذاهای خیابانی است. بیشتر غذاها را گوشت های کبابی روی سیخ تشکیل می دهد که نمک زده و لعاب دار هستند. مموری لین (Memory Lane) محلی است آکنده از فانوس های سرخ و سیم کشی های بی حفاظ که در زیر محل عبور قطار گرفته است. ژاپن مدرن و باستانی در این محل به هم می رسند.

عکسی از من و دوستم در کنار رود یوکوهاما و در حال دیدنی نورهای نئونی وجود دارد. این عکس مورد علاقه من از اولین سفرم است. این اولین ماموریت من به این مقصد افراطی بود که به عنوان نویسنده مجله سفر به آن سفر کردم.

من در میانه دهه سوم زندگی ام بودم، بنابراین بسیار هیجان داشتم. توری که با آن سفر کردم پر از افراد مسن و پیر بود، از این رو با راهنمای تور، مردمی فرانسوی که با زنی ژاپنی وصلت نموده بود، طرح دوستی ریختم.

نئونی که آب و چرخ و فلک یوکوهاما را نمایان می نماید در پس زمینه قرار گرفته است. ما هر دو غرق در صحبت شده بودیم و همزمان به آب ها خیره نگاه می کردیم.

تمایل شدید من به کشف روح توکیو به این معنا است که رابطه من با شهر بسیار منحصر به فرد است- با وجود این که این شهر بسیار فراموش کار است.

دو سال را برای تحقیق در خصوص رمان Blue Light Yokohama گذراندم، رمانی که نام آن از آهنگی عاشقانه ساخته آیومی ایشیدا برگرفته شده است. این آهنگ در کریسمس 1968، محبوب ترین آهنگ در ژاپن بوده است.

چراغ های خیابانی یوکوهاما با گاز کار می نموده و با نور آبی می درخشیده است. متن آهنگ کمی عجیب به نظر می رسد: ایشیدا به جای مخاطب قرار دادن معشوقه اش، با شهر سخن می گوید.