آلودگی هوای مترو، نگرانی ها بابت آلودگی هوا این بار در زیر زمین - وبلاگ بارسلونا

به گزارش وبلاگ بارسلونا، مترو جزو آلوده ترین مکان های شهر ها محسوب می گردد. شاید برای شما جالب باشد که بدانید آلودگی هوا در متروی کپنهاگ بیشتر از جاده های دانمارک است.

به گزارش تجارت نیوز، آمار های تازه دانشگاه کپنهاگ نشان می دهد که غلظت ذرات فوق العاده کوچک در زیر زمین 10 تا 20 برابر بیشتر از مجاور میدان مرکز شهر است.

پروفسور متیو جانسون، می گوید: آمار های ما نشان می دهد که احتمالاً مترو مکانی در فضای عمومی کپنهاگ است که بیشتر در معرض آلودگی هوا هستید.

براساس گزارش یورونیوز، آژانس غذا، محیط زیست و بهداشت حرفه ای فرانسه دریافت که آلودگی مترو این کشور سه برابر هوای بیرون است. تحقیقات در متروی لندن ذرات فلزی بسیار ریز را کشف کرد که به میزان ای کوچک هستند که امکان قرارگیری در خون انسان را دارند.

چرا آلودگی در سیستم های مترو ایجاد می شود؟

پروفسور فرانک کِلی رئیس گروه تحقیقات محیطی در امپریال کالج لندن است. یک مرکز جهانی که به تحقیقات آلودگی هوا اختصاص دارد. او مشکل سیستم های مترو را مسئله قوطی کبریت می نامد.

وی در ادامه می گوید: تصور کنید که آلودگی ایجاد شده به حجم نسبتاً کمی از هوا وارد می شود، این خود سیستم زیرزمینی است. در حالی که آلودگی ایجادشده در بالای زمین به حجم عظیمی از هوا وارد می شود، بنابراین به سرعت رقیق خواهد شد. یک مطالعه در سال 2020 کل سیستم متروی لندن را مورد آنالیز قرار داد. نتیجه یافته های آن این بود که هرچه خط قطار طولانی تر آلودگی بدتر است. همه این مسائل به کمبود تهویه برمی شود. مسئله ای که بسیاری از شهر ها از آن مطلع هستند و سخت برای حل آن کوشش می نمایند.

آلودگی مترو از کجا می آید؟

بیشتریت آلودگی هوا در سیستم های مترو معمولاً PM 2.5 (ذرات ریز با قطر کمتر از 2.5 میکرون) است. در متروی لندن، این آلودگی عمدتاً از ذرات فلزی، در درجه اول آهن و مس تشکیل شده است. این ها از چرخ هایی که روی ریل می چرخند، فراوری می شوند. اندازه کمی از آلودگی ذرات نیز به وسیله اتصال بین قطار ها و ریل برقی ایجاد می شود.

اما پروفسور کِلی می گوید آلودگی ایجادشده برای محیط زیست بسیار منحصربه فرد است و در سایر سیستم های مترو فرق دارد. به عنوان مثال، بعضی از شبکه ها دارای چرخ های لاستیکی هستند که با ساییده شدن به ریل ها، شکل خاصی از آلودگی را ایجاد می نمایند.

آیا باید نگران آلودگی سیستم های قطار مترو باشیم؟

پروفسور کِلی این سوال را بسیار مهم می داند که پاسخ دادن به این سوال سخت است. بیشتر تحقیقات صورت گرفته در خصوص اثرات سلامتی کیفیت هوا در بالای زمین صورت گرفته است. اما ترکیب آلودگی زیر زمین یکسان نیست.

در حال حاضر مطالعاتی در متروی لندن در حال اجرا است تا تأثیر سفر های مترو بر افرادی با شرایط حساس ریوی معین شود. آن ها بعلاوه پرونده های کارکنانی را که مانند نگهبان تمام روز روی سکو ها ایستاده اند، آنالیز می نمایند. پروفسور کلی می گوید که احتمالاً تا یک سال دیگر به نتیجه مهمی نخواهیم رسید.

آیا باید از قطار های مترو به علت آلودگی دوری کنیم؟

برای بسیاری، تنها جایگزین واقعی برای مترو سوارشدن در ماشینشان است. پروفسور کلی می گوید: به خوبی ثابت شده است که آلودگی بالای زمین برای سلامتی شما مضر است، ما این را می دانیم. وی در ادامه می گوید: اگر در خودروی خود در ترافیک نشسته باشید، در واقع به وسیله خودروی جلویی مسموم می شوید، مگر اینکه هوای ورودی خود را در گردش مجدد قرار دهید.

و بعضی از آلوده ترین نقاط شهر های ما جایی است که ترافیک پرحجم و کم حرکت وجود دارد. در جاده هایی که وسایل نقلیه سنگین و تجاری دیزلی در آن تردد می نمایند، حتی بدتر است.

به گفته پروفسور کِلی، قرار گرفتن در ترافیک سنگین جایگزینی نیست که بخواهیم آن را برای هر مکان دیگری مانند متروی لندن انتخاب کنیم. وی می گوید بهتر است با کمترین آلودگی به جایی که می خواهیم برسید.

پروفسور کِلی بعلاوه تاکید می نماید که شبکه هایی مانند متروی لندن منابع عمومی ارزشمندی هستند و اپراتور هایی مانند حمل و نقل برای لندن احتیاج به حل این مشکل را تشخیص می دهند. باید سیستم های مترو را حفظ کنیم و فقط آن را بهتر کنیم.