خونی که برای نوحه علی اکبر(ع) بر تار چکید - وبلاگ بارسلونا

به گزارش وبلاگ بارسلونا، محمد مدبر به دیدارش می رود و او را در حال تار نواختن می یابد در حالی که از دستانش خون می چکد؛ علتش را جویا می گردد و پاسخ می شنود: در حال ساختن نوحه علی اکبر (ع) هستم، در کربلا آهن (شمشیر) بسیار به کار رفت، این چند قطره خون ما، چه قابل است؟

به گزارش وبلاگ بارسلونا، اصالت حاج حسین بابا مشکین به قزوین بازمی گردد اما در تهران متولد می گردد. او با عارف قزوینی رفاقت داشت؛ مشکین تصنیف ساز و عارف روضه خوان بود.

حاج حسین مشکین ابتدا نقال بود و به گفته خودش، بعد از سردم خوانی (که امروزه به آن مشاعره هم می گویند) با سبک و آهنگ موسیقی ایرانی، نوحه ساخته و اواخر دوره سلطنت ناصرالدین شاه، سبک زمینه خوانی را ابداع کرد. همچنین مشکین مخترع سینه زنی یک دستی با دستگاه موسیقی بود.

هرکدام از نوحه های زمینه خوانی در یک دستگاه موسیقی خوانده می گردد. این سبک یک میان دار مخصوص دارد. ممکن است در یک جا، سه ضرب و در یک جا، پنج ضرب بخورد، یک جا هم سوال و جواب دارد و تنوع آن زیاد است.

نقل می نمایند یک بار مشکین به دعوت ناصرالدین شاه به قصر او می رود. شاه به او می گوید که مسئله ای دارم، برای من پرده خوانی کن. او درباره کربلا نقالی می نماید و ناصرالدین شاه منقلب می گردد. پس از یک مدت، شاه دوباره مشکین را احضار می نماید و می گوید، گرهی که به کارم بود، حل شد. برایت چه کار کنم؟ مشکین پاسخ می دهد خانه و باغ نمی خواهم یک اسب و مقداری پول به من بده تا به کربلا بروم.

همچنین می گویند یک بار محمد مدبر ـ نقاش قهوه خانه ای ـ به دیدن حاج حسین مشکین می رود و می بیند که از انگشتان او خون می چکد و بدون مضراب در حال نواختن تار است. دلیلش را می پرسد و پاسخ می شنود در حال ساختن نوحه علی اکبر هستم، در کربلا آهن (شمشیر) بسیار به کار رفت، این چند قطره خون ما، چه قابل است؟ بعدها مدبر هم برای کشیدن صحنه ای از علی اکبر، تابلو نقاشی خود را به خون دستش آمیخته می نماید.

این مطالب برگرفته از اظهارات مجید سبزعلی (نوحه خوان) است که 25 سال از عمر خود را صرف نموده تا نوحه های مشکین را جمع آوری کند. او معتقد است ما این نوحه ها را جمع آوری کردیم و نگذاشتیم از بین بروند. این سبک آنقدر مظلوم است که هنوز هم در تلویزیون نشان داده نمی گردد. یک فیلم مستند درباره آن ساختند، اما به سراغ تکیه ها و کسانی که در این راه استخوان ترکانده اند، نیامدند.

سبزعلی گفته است قدیمی ها نوحه های مشکین را با سختی گیر می آوردند و به دست کسی نمی دادند، چون می ترسیدند نوحه ها دست افرادی بیفتد که نتوانند حق مشکین را ادا نمایند. آن ها می گفتند این نوحه ها باید در دستگاهش خوانده گردد. یک فردی که نزدیک به 90 سال سن داشت و میان دار این سبک بود، نزد من آمد و گفت، دنبال یک نوحه از مشکین در دستگاه زنگ شتر می گردم، درپی خانه و پول نیستم، اما 60 سال است که به دنبال این نوحه می گردم. من به او گفتم که این نوحه را دارم.