ابن وَصیف شاه؛ مورخی از مصر - وبلاگ بارسلونا

به گزارش وبلاگ بارسلونا، ابواسحاق ابراهیم بن وصیف شاه (یا سیف شاه)، مورخ مصری سده ششم هجری است.

به گزارش ، بارها شنیده ایم که گذشته چراغ راه آینده است. این چراغ روشنگر مسیری است که به ساختن بنای تمدن ایرانی اسلامی می انجامد. چراغی که انوار روشنگرش حاصل تلاش صدها حکیم، هنرمند و فیلسوف مسلمان است که از قرن ها پیش خشت به خشت این بنای سترگ را روی هم گذاشته اند.

با شما مخاطب گرامی قراری گذاشته ایم تا هر روز به بهانه عددی که تقویم برای تاریخ آن روز به ما نشان می دهد، به زندگی یکی از مشاهیر و بزرگان تاریخ کهن ایران و اسلام مختصر اشاره ای کنیم تا بتوانیم پس از یک سال، با این انوار روشنگر چراغ تمدن و فرهنگ آشنا شویم. به این منظور هر روز صبح، بخشی از تاریخ کهن خود و افتخارات آن را مرور خواهیم کرد.

برای خوشه چینی از این خرمن دانش و فرهنگ، از جلد اول کتاب تقویم تاریخ فرهنگ و تمدن اسلام و ایران تألیف دکتر علی اکبر ولایتی که به سال 1392 در انتشارات امیرکبیر به زیور طبع آراسته شده، بهره برده ایم.

ابواسحاق ابراهیم بن وصیف شاه (یا سیف شاه)، مورخ مصری سده ششم هجری است.

از تاریخ تولد او اطلاعی نداریم. درباره تاریخ درگذشت او اختلاف نظر است و آن را بین 599 تا 606ق دانسته اند، اما با توجه به تاریخ تألیف یکی از آثار ابن وصیف شاه با عنوان جواهر البحور و وقائع الامور، به نظر می رسد درگذشت او سال 606ق بوده است. زندگی ابن وصیف شاه در پرده ابهام است. منابع موثق به زندگی او نپرداخته اند و فقط اطلاعات اندکی ذکر کرده اند. بیشترین یافته های ما در مورد آثار اوست.

ابن وصیف شاه احتمالاً در روضه، از جزایر نیل در نزدیکی قاهره، زندگی می کرده است. او از بزرگان مصر بود و چند تألیف تاریخی از او باقی مانده است که مورخانی همچون قلقشندی، مقریزی و ابن تغری بردی از آن بهره برده اند.

1. العجائب الکبیر که کارا دو وو در 1898م آن را خلاصه و در پاریس چاپ کرد. نسخه خطی کامل آن در موزه بریتانیا و نسخه دیگری در انستیتو خاورشناسی شوروی موجود است.

2. جواهر البحور و وقائع الامور و عجائب الدهور فی اخبار الدیار المصریة است که در آن حوادث مصر تا 606ق شرح داده شده است. از این کتاب نسخ متعددی در موزه گوتا، پاریس، وین و لایپزیک محفوظ است.

در فهرست آثار ابن وصیف شاه نام دو کتاب اخبار مدینة السوس و نزهة الغیضة فی فضایل الروضة نیز آمده است که ظاهراً منسوب به اوست.

منبع: آنا